Nijverheid:
Erfgoed:
 |
De Sint Michielsstraat liep van Verrebroek naar Kallo. In Verrebroek was het een betonbaan en in Kallo kassei.
De straat was ook gekend als "De Blikken".
 |
 |
Overgang van Verrebroek naar Kallo, nog een klein stukje aanwezig. |
|
 |
 |
 |
Einde St-Michielsstraat aan de "Kruipin". |
|
BOERDERIJEN IN « DE BLIKKEN » MOESTEN OP 1 AUGUSTUS 1979 ONTRUIMD ZIJN
Terugblik naar vroegere toestand van de Polders:
 |
Terwijl men in het dorp «800 jaar Kallo» vierde, zijn een aantal landbouwers in het onteigende gebied «De Blikken» bezig met hun koffers te maken en worden de laatste schikkingen genomen om hun hofstee te verlaten. Fons en Amanda Van Look - Hendrickx, die zelf sinds 1965 op de onteigeningsbarikade hebben gestaan, moeten op 1 augustus hun erf verlaten.
<<Nu we er zelf mee gekonfronteerd worden», zegt Amanda, «kan ik niet beschrijven hoe erg dit wel is. Alles in het huis en daarbuiten maakt u maar weemoediger. Neem nu die hoge populieren rondom ons huis, die hebben we hier zelf geplant in 1962 toen we hier zijn komen wonen. Het waren scheuten die we hebben meegebracht van onze onteigende hofstee in Oorderen. Die hebben we immers moeten verlaten door onteigeningen op de rechteroever>>
Teleurgesteld. — Er hebben hier ooit 136 boerderijen gestaan en 120 hiervan zijn reeds afgebroken en nu komen de laatste tien van de
St.-Michielsstraat aan de beurt. En dan is het afgelopen met het landbouwersdorp. Als voorzitster van de K.V.L.V. hebben we met de boeren die hier nog zijn, ook deelgenomen aan de stoet. Onze suggestieve wagen met aan de ene kant een pittoresk boerderijtje en aan de achterkant de vernieling. Een stuk geslagen muur, met zand en een scheve roeste wegwijzer met in witkalk op de muren geschreven «Waarom» en onderaan «Vaarwel Wase Polders».
>>Zeventien jaar zijn mijn man en ik hier gelukkig geweest. We weten al een tijdje dat we hier weg moesten, maar we hadden gehoopt nog vijf jaar te blijven. Fons is er nu 52 en op 57 zijt ge toch dichter bij uw pensioen<<
«Ik ben echt teleurgesteld van wat onze overheid hier allemaal doet», zegt zij, «Ik heb alles hier op de voet gevolgd, heb de strijd meegemaakt en ook de woordbreuken beleefd die er geweest zijn. Altijd heb ik hier gevochten tegen de onrechtvaardigheid.» Amanda, die in 1970 op een niet verkiesbare plaats op de provincielijst ooit eens 1150 stemmen achter haar naam kreeg, werd ook op de politieke weg meermaals gedwarsboomd.
In de gemeente Kallo is zij zelfs schepen van burgelijke stand geweest, vanaf 14 maart '73 tot de fusie.
Wat Amanda en Fons het meest ergert is dat de laatste boeren van Kallo verdwijnen zonder dat er een haan kraait. >>Onze groep is immers heel klein geworden en de polimieken rond de industrialisering van de Linkerscheldeoever zijn voorbij. Het is erg nu te lezen in een weekblad « Land van Waas en Antwerpen voor het eerst hand in hand».
 |
 |
| Maurice De Backer - Audenaert De laatse hofstee die verdween in de Sint Michielsstraat in 1979. |
Sint-Michielsstraat overgang van Kallo naar Verrebroek |
Maurice De Backer-Audenaert uit de Sint-Michielsstraat uit Kallo die op 1 augustus, zo staat(te lezen in de brief van DOLSO (Dienst Ontwikkeling Linker Schelde Oever), zijn hoeve dient te verlaten, heeft nog steeds geen nieuw bedrijf.
Alhoewel hij ruim twee en een half jaar geleden werd onteiigend, heeft hij reeds naar een tiental bedrijven gaan kijken, maar hij moet gemiddeld het dubbele betalen van de onteigeningsvergoeding, die hem door Dolso reeds werden uitbetaald.
Emilienne (37 jaar), zijn vrouw, voelt niets voor een boerenbedrijf in Wallonië: ik kan mij niet verstaanbaar maken in het Frans en ik ga gewoon kapot van heimwee, voegt ze er nog aan toe. Maurice (39 jaar), die ook nog een dochtertje, Marleen van 9 jaar heeft, ziet het ook niet goed meer zitten, nu de laatste hoop, een bedrijf te Moerbeke, uit hun handen is ontglipt. De compromis was reeds opgemaakt voor de hofstee, maar dan volgt de pacht weer niet. De eigenaars willen dat ik de gronden koop, en daar heb ik geen geld voor. Er blijft nu nog alleen Enghien (Edingen), een boerderij van 17 ha. over in het franssprekend gedeelte van ons land. Maar dat heeft mij tot op heden al veel slapeloze nachten bezorgd.
Ondertussen gaan de werkzaamheden bij Dolso verder. Eens de verbindingsweg klaar tussen de Beverse dijk en de dijk van Oud-Arenbergpolder, dan beginnen ze hier een dijk op te werpen en zit ik hier ingesloten. Ik zit hier nu met 14 melkkoeien en als ik niet klaar kom met de eigenaar van de hofstee in Enghien moeten ze ofwel mij nog een tijdje laten zitten of voorlopig een ander bedrijf geven. Dolso heeft reeds vroeger al een zogenaamde «transit» hoeve in Doel aangeboden, een van de reeds onteigende boerderijen in het gebied (2000 ha. boven Doel) dat door het besluit van Eyskens niet onmiddellijk voor industrie in aanmerking komt.
Het is dus vechten tegen de tijd, want hoe men het ook bekijkt, voor de laatste boerenbedrijven in de Sint-Michielsstraat staat de doodsklok op vijf voor twaalf. Dat wordt het requiem van het landbouwersdorp Kallo, waar eens 136 boerderijen hebben gestaan.
Wase Koerier 1979
 |
 |
 |
De Caluwé Romain Nr 3 |
Familie Stuer Paul r 4 |
De Munck Leon Nr 2 |
 |
 |
 |
Van Gijsel Alex Nr 6 |
Familie Van Gijsel Nr 8 |
De Bock Cesar Nr 9 |
 |
 |
 |
Familie De Bock Cesar Nr 9 |
Wuytack - Wuytack Nr 11 |
Van Loock Hendriickx Nr 13 |
 |
 |
 |
Vleeschouwer Beck Nr 18 |
Present Jerome Nr 22 |
Franssens Balliauw Nr 28 |
 |
 |
 |
Familie R.Hermans Nr 38 |
Franssens Etienne |
|
 |
 |
 |
Van Nuffel De Vos |
Emerie Wuytack Nr 40 |
Hector Picavet |
 |
 |
Familie Hermans Nr 38 |
Romain De Caluwé Van Horelbeke |
 |
 |
 |
Sint-Michielsstraat aan hoek s'Herenkeetstraat |
Grens Kallo Verrebroek |
Hoek Dijk Kade |
Collectie Hugo Maes Miel De Keulenaer